Geldim, geliyorum dedim. Bi' türlü gelemedim ya! Aslında zaman zaman buraya yazılar yazıyorum, fotoğraflar çizimler paylaşıyorum ben ( hepsi kafamın içinde tabi!) Hayat trafiğinden gelemiyorum. Sabah 7 de başlıyor mesaim, akşam 9'a kadar. Patron sürekli başımda! Maaş filan da verdiği yok üstelik! Arada bir iki sarılıp, öpüyor bu kadar. Kahvaltıdan, akşam yemeğine kadar hazırla, topla, yıka, ara öğünler,...
Benim adım Sekiz Milyar, Nefsim, benliğim daima melek ve şeytan sıfatları arasında mücadele eder durur... Hayatta kalabilmek uğruna, davranışlarımı içgüdüsel ve toplum baskısıyla çevremdeki şartlara göre değiştirir dururum... Hükmetme, iktidar, makam, riyaset hırs ve hevesim, içimi daima kemirir durur, hiçbir şekilde kanaat göstermez, bitmez, tükenmez, sönmez, tatmin olmaz... Nefret ve kinim tarafından mütemadiyen tüketiliyorken iç huzuru ararım... Oğullarımız...
My name is Eight Billion; I contain an angel and a devil struggling inside,The face I dress varies to survive,Always hungry for power, never enough to content,I look for “inner peace” whilst consumed by grudge, For sons, for daughters, for the self, please be advised, there long existed the new code, aside,Let’s consider having an appointment with the best stylist...
İstanbul'da bir oyuncak firması için; büyükçe bir oyun masası çizdim. Ürün henüz piyasaya çıkmadığı için çalışmanın tamamını paylaşmıyorum. Teması yaşam alanıydı. Polis, itfaiye, alışveriş merkezi, kent ormanı, okul, hastane, deniz, yollar... ...
Uzun bir ara verdim. Yazmaya, çizmeye, iletişim kurmaya, kalabalığa, güvenmeye, hareketli ve tempolu bir yaşama, beni alt-üst eden olaylarla savaşmaya, duygularımın karmaşasında kaybolmaya.... vs... vs. Uzun yıllardır dilime pelesenk olmuş repliğim "Şu hayatın pause düğmesi nerde? Biri söylesin lütfen!" olmuştu. Bilmem belki de farkında olmadan o düğmeyi buldum basıverdim. 'Zorunda olmak' denen şeyin de bir çeşit tercih olduğunu böylelikle...
