26 Mart 2013

Hayatın Pause Düğmesi



Uzun bir ara verdim.
Yazmaya, çizmeye, iletişim kurmaya, kalabalığa, güvenmeye, hareketli ve tempolu bir yaşama, beni alt-üst eden olaylarla savaşmaya, duygularımın karmaşasında kaybolmaya.... vs... vs.

Uzun yıllardır dilime pelesenk olmuş repliğim "Şu hayatın pause düğmesi nerde? Biri söylesin lütfen!" olmuştu. Bilmem belki de farkında olmadan o düğmeyi buldum basıverdim. 'Zorunda olmak' denen şeyin de bir çeşit tercih olduğunu böylelikle öğrendim.

Dolu dolu ama sakin bir hayat düzenini tutturdum gibi sanki...
Teşekkürler Allah'ım... Sen olmasan hiç birini yapamazdım...
Sonsuz şükürler...

İhtiyaç duyan herkesin pause düğmesini bulmasını dilerim. Biraz delilikle; bir parmak ötenizde, hadi basın şu düğmeye!

11 yorum:

  1. Hımmm... Evvela hoşgeldin.
    Tevekkül etmek nedense inkârdan, kabullenememekten sonra geliyor bana da. (İsyan demek istemiyorum)
    Herkesi ve her şeyi olduğu gibi kabul etmek, yaşadığımızı öğrenmek, onun bizim için ilk olduğunun ve sınıfta kalabileceğimizin farkında olarak öğrenmek ve işte sonunda da kabullenmek gerek. Tevekkülü de böyle böyle öğreniyoruz belki de.
    Sen sınıfı geçmiş görünüyorsun :)
    Yeniden hoşgeldin :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hoşbuldum Bolkepçe,

      yaşayarak öğrenmek en akılda kalıcı yöntem ama zorlu oluyor. Sınıfı geçtim diyemem, geçtim deyince yeniden başlıyor sınavlar :)
      görüşmek üzere

      Sil
  2. benimki nerdee, ben de düğmeye basmak istiyoruum ^o^
    seni uzun zamandır bekliyordum. yazmanı, iyi olduğunu yazmanı bekliyordum. eflatun kediciğim benim, sen heeeep mutlu ol. kendini nasıl mutlu hissedeceksen öyle yaşa hep! kararlarının hakkında hayırlı olmasını dilerim. hep ama hep dilerim. shiro'yu ve seni öperim =^-^=

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hamaratlı kedim :)

      yorumunu okuduğum an çok mutlu oldum. Birinin seni iyi olmanı istemesi, bu haberi beklemesi özel hissettiriyor^^ Sen de hep mutlu ol, hep.. düğme yakınında bi yerlerde, muhakkak önünde bir engel var göremiyorsun ya da düğmeye ihtiyacın kalmadan işlerini halledebiliyorsun ;)
      Bizden de ipek hanıma mıncırıklar :D

      Sil
  3. Kişisel Hayat Planı Eğitimi postunu merakla bekliyorum. Pause tuşunu bulanlardan biride enim ama o düğmeye tam basabilmek zaman alıyor anladığım kadarıyla. Gücün kadar basabiliyorsun. Çok hoş bir yazı olmuş. Ellerine sağlık.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet Bitli Turist, düğmeyi bulmakta zor basmakta. Biraz delilik :) önümüzdeki haftalarda yayınlayacağım Kişisel Hayat Planı postunu.. Teşekkür ederim yorumun için

      Sil
  4. hoşgeldin canım..ben bu ara pause basamam gibi,koşturmaca full :) yazıyıda okudumda anca yazabildim yorumu düşün yani :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gülin'im,

      sen zaten niye basasın ki o düğmeye, o düğmenin varlığına ihtiyacın bile olmasın inş. Yavrucuğunu sağlıkla huzurla kucağına al, mutlu günler geçirin.. takipteyim gelişmelerini ,)

      Sil
  5. ben epeyyyyydir o tuştayım, ara da bir canım isterse oynatıp bir yerlerde görünüyorum, sonra cuppppp, ben yine kayıp :) insan, istediği gibi yaşamalı. hiç bir çemberin içinde sıkışmadan...sanırsam, sıkışınca da öyle bir tuş bulmalı. sen de tam bunu diyorsun Nisa cannnn :) kişisel hayat planı eğitimi ilginç geldi, yazıyı bekliyorum. öperim seni :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Leyloş'um,

      Kul sıkışmayınca Hızıe yetişmez derler ya, bu düğmede bittim dediğin anlarda hızır gibi yetişiyor. Ben hep arıyordum ilk defa buldum, umarım tekrar ihtiyacım olmaz :) Sen baya ileri al, geri sar tuşlarını da bulmuşsun gibi yalnız :)

      çok öpüyorum

      Sil
  6. Siz basabilmişsiniz o düğmeye ne güzel ve şarkınızı değiştirmişsiniz, darısı başıma..

    Allah'ım bana da o cesareti versin, amin :)

    YanıtlaSil

Blogger tarafından desteklenmektedir.